دستمال توالت، حوله کاغذی، دستمال و دستمال صورت، دستمال‌های بهداشتی، محصولات شخصی هستند که باید تمیز و بهداشتی باشند. آنها از نسبت های مختلفی از خمیرهای کرافت سفید شده با پالایش نسبتاً کمی از استاک ساخته شده اند و آنها را نرم، رول حرارتی حجیم و جاذب می کند. کاغذهای بهداشتی بیشتر از سایر کاغذها متمایز می شوند زیرا آنها کرپ می شوند، فرآیندی که در آن کاغذ روی یک استوانه خشک می شود و سپس با یک تیغه فلزی خراشیده می شود و کمی آن را چین می دهد. این کار کاغذ را نرم می کند اما آن را نسبتاً ضعیف می کند و به آن اجازه می دهد در آب متلاشی شود.
دستمال توالت می تواند یک یا دو لایه باشد، به این معنی که یا یک ورق است یا دو ورق پشت هم قرار می گیرد تا سازنده و جاذب تر شود. رنگ، رایحه و نقش برجسته نیز ممکن است اضافه شود، اما عطرها گاهی اوقات برای مصرف کنندگانی که به عطرها حساسیت دارند، مشکلاتی ایجاد می کنند. بزرگترین تفاوت بین دستمال توالت، تمایز بین محصولات کاغذی بکر است که مستقیماً از چوب خرد شده تشکیل می شوند و آنهایی که از کاغذ بازیافتی ساخته می شوند. با این حال، بیشتر دستمال توالت، چه بکر و چه بازیافتی، دور سیلندرهای مقوایی بازیافتی پیچیده شده است.
تاریخ
قبل از اینکه کاغذ به طور گسترده در دسترس باشد، از مواد مختلفی استفاده می شد. رومی ها از چوب L شکل (مانند چوب هاکی) ساخته شده از چوب یا فلز گرانبها استفاده می کردند. در توالت‌های عمومی مردم از اسفنج‌هایی روی چوب‌هایی استفاده می‌کردند که در فاصله زمانی بین استفاده در آب شور نگهداری می‌شد. در آب و هوای خشک از ماسه، آجر پودری یا خاک استفاده می شد. تا اواخر قرن نوزدهم به مسلمانان توصیه می شد که از سه سنگ برای تمیز کردن استفاده کنند. یکی از ابزارهای مورد علاقه صدف صدف بود که برای قرن ها استفاده می شد. تا اوایل قرن بیستم از بلال ذرت استفاده می شد.
در اواخر قرن پانزدهم، زمانی که کاغذ به طور گسترده در دسترس قرار گرفت، جایگزین مواد سنتی دیگر شد. گاهی اوقات مکاتبات قدیمی مانند صفحاتی از کتاب‌ها، مجلات، روزنامه‌ها و کاتالوگ‌های قدیمی به خدمت گرفته می‌شد. مردم همچنین از کیسه‌های کاغذی قدیمی، پاکت‌ها و سایر تکه‌های کاغذ ضایعاتی استفاده می‌کردند که تکه تکه می‌شدند و روی رشته‌ای که در محفظه نگهداری می‌شد، نخ می‌کشیدند.
رسیدهای خودپرداز امروزه اکثر رسیدهای خودپرداز بر روی کاغذ حرارتی